Het Nederlandse beleid inzake Covid-19 is er op gericht "het virus maximaal te controleren". Dit heeft tot gevolg, dat ingezet wordt uitgebreid testen en zo volledig mogelijk bron- en contact-onderzoek (BCO). Dit leidt tot een hoog percentage negatieve tests, en BCO naar - in meerderheid - onschuldige infecties, zoals die ook door "gewone" Corona-virussen worden veroorzaakt. Deze aanpak draagt nauwelijks bij aan het voorkómen van de ernstige, soms dodelijke infecties, maar leidt wel tot overbelasting van de beide werkwijzen.
Zinniger zou het zijn, om als doelstelling te nemen: "Het voorkómen van ernstige infecties door het Covid-19-virus". Om dit te bereiken is het noodzakelijk om de inzet van bovengenoemde onderzoeksmethodes te optimaliseren, te beperken tot dat wat wezenlijk aan de zo geformuleerde doelstelling bijdraagt. Om dit optimum te bepalen, moet wel bekend zijn, hoe deze ernstige infecties ontstaan. Veel onderzoek in het afgelopen halfjaar heeft hiervoor puzzelstukjes opgeleverd, maar een veelomvattend inzicht hierin is nog niet bereikt. Het kost tijd om die puzzelstukjes in elkaar te passen.
En tijd is iets wat ik als gepensioneerd arts-microbioloog ruimschoots had, in tegenstelling tot actieve collegae. Ik meen een groot deel van die puzzel gelegd te hebben, zodat we maatregelen niet meer op 50%, maar op 90% van de benodigde kennis kunnen baseren. Het ontstaan van de ernstige longaandoeningen blijkt uiteindelijk verrassend eenvoudig te verklaren (www.accordatie.nl/blogs qq). Helaas betekent dit niet, dat de omstandigheden waarin deze ontstaan makkelijk te beïnvloeden zijn. Wel zijn op basis hiervan uitgangspunten te formuleren voor een meer gerichte preventieve aanpak, die waarschijnlijk minder schadelijk is voor de samenleving dan een "Lockdown".
In het bijgevoegde pdf-document beschrijf ik mijn werkwijze om het probleem Covid-19 op te lossen met een benadering vanuit vier verschillende invalshoeken.
