Het Accordatiemodel: Inleiding
Een van de grootste problemen van de moderne natuurkunde is dat de twee belangrijkste theorieën, de relativiteitstheorie en de kwantummechanica, niet volledig met elkaar in overeenstemming te brengen zijn. Naar mijn mening moet een oplossing hiervoor niet gezocht worden in de ingewikkelde wiskundige "bovenbouw" van deze theorieën, maar juist in de grondslagen daarvan.
Bovenstaande foto van de Solvay-conferentie in 1927 geeft ongeveer het laatste moment aan, dat de natuurkunde als één geheel benaderd werd. Centraal staat de voorzitter, onze landgenoot Lorentz, die door zijn persoonlijkheid - en zijn talenkennis - een bindend element was. Hij kan beschouwd worden als de verpersoonlijking van de "klassieke" natuurkunde, waaraan hij belangrijke bijdragen leverde. Maar hij kon ook meedenken met de nieuwe ontwikkelingen. Einstein staat voor de laatste belangrijke ontwikkeling in de klassieke natuurkunde, de relativiteitstheorieën. Maar, samen met de eerdere bevindingen van Planck, leverde zijn interpretatie van experimenten met fotonen resultaten op, die niet in de klassieke natuurkunde pasten. Veel van de andere deelnemers, zowel theoretische als experimentele natuurkundigen, kwamen met theorieën en resultaten op verschillende onderwerpen, die op deze conferentie tot verwarring leidden, maar die uiteindelijk de grondslag vormden van de quantum-wetenschappen.
| |
Om tot het basisverschil tussen de klassieke, op causaliteit gebaseerde natuurkunde en de probabilistische quantummechanica door te dringen, heb ik ervoor gekozen om het systeem van natuurlijke eenheden van Planck, de speciale relativiteitstheorie van Einstein, en de wet van Hubble over het uitdijend heelal, diepgaand en kritisch te bestuderen. Om deze grondslagen voor het Accordatiemodel te doorgronden is een universitaire studie natuurkunde niet vereist; belangrijker is een open en generalistische benadering op basis van een exact-wetenschappelijke instelling.
Daarbij heb ik intensief gebruik gemaakt van twee instrumenten, die in de theoretische natuurkunde niet erg gebruikelijk zijn:
- Diagrammen, getekend met een nauwkeurig computerprogramma voor meetkunde.
- Semantische classificatie, de definitieleer op basis van betekenis, voor een nauwkeurige omschrijving van begrippen als eenheid, grootheid en dimensie.
Deze studie blijkt te resulteren in een aantal belangrijke aanknopingspunten, correcties op onderdelen van elk van deze gebieden. De synthese daarvan kan leiden tot een nieuwe grondstructuur van de kosmologie. Het is zelf zeker geen "theory of everything", maar het biedt wel handvatten voor "echte" deskundigen om tot een nieuwe, veelomvattende theorie te kunnen komen.
Als eis stelde ik, dat de bevindingen van deze studie in de drie bovengenoemde grondslagen met elkaar in overeenstemming moesten zijn: met elkaar moesten "accorderen" maar ook met bewezen verschijnselen, zoals de waarneming van tijddilatatie in snelle objecten.
Het heeft ruim 15 jaar geduurd - waarin ik er een groot deel van mijn tijd aan besteed heb, mogelijk gemaakt door een (vroeg-)pensioen - voordat ik tevreden was met het resultaat.
Nu moet het nog gecommuniceerd worden:
Omdat alles met alles samenhangt, en er dus veel kruisverwijzingen nodig zijn, heb ik gekozen voor een website.
Anthony Accordatie
(nazaat van Cornelis Accordatie, geboren 1589)
Daarbij heb ik intensief gebruik gemaakt van twee instrumenten, die in de theoretische natuurkunde niet erg gebruikelijk zijn:
- Diagrammen, getekend met een nauwkeurig computerprogramma voor meetkunde.
- Semantische classificatie, de definitieleer op basis van betekenis, voor een nauwkeurige omschrijving van begrippen als eenheid, grootheid en dimensie.
Deze studie blijkt te resulteren in een aantal belangrijke aanknopingspunten, correcties op onderdelen van elk van deze gebieden. De synthese daarvan kan leiden tot een nieuwe grondstructuur van de kosmologie. Het is zelf zeker geen "theory of everything", maar het biedt wel handvatten voor "echte" deskundigen om tot een nieuwe, veelomvattende theorie te kunnen komen.
Als eis stelde ik, dat de bevindingen van deze studie in de drie bovengenoemde grondslagen met elkaar in overeenstemming moesten zijn: met elkaar moesten "accorderen" maar ook met bewezen verschijnselen, zoals de waarneming van tijddilatatie in snelle objecten.
Het heeft ruim 15 jaar geduurd - waarin ik er een groot deel van mijn tijd aan besteed heb, mogelijk gemaakt door een (vroeg-)pensioen - voordat ik tevreden was met het resultaat.
Nu moet het nog gecommuniceerd worden:
Omdat alles met alles samenhangt, en er dus veel kruisverwijzingen nodig zijn, heb ik gekozen voor een website.
Anthony Accordatie
(nazaat van Cornelis Accordatie, geboren 1589)
 |
Alleen abonnees kunnen reacties plaatsen. Indien u een abonnee bent kunt u hieronder inloggen.
| Reactie: | |
| Reactie: | |
|
